“Όχι!” Φώναξε η Μαριάν, μπαίνοντας ανάμεσα στον αστυνομικό και τον λύκο. Τα χέρια της ήταν απλωμένα, το σώμα της αποτελούσε εμπόδιο. “Σε παρακαλώ, μη! Θα τα κάνεις χειρότερα!” Ο αξιωματικός γαύγισε: “Κυρία μου, κάντε στην άκρη!”, η φωνή του ήταν σταθερή αλλά διανθισμένη με επείγουσα ανάγκη.
“Δεν θέλω να του κάνω κακό, αλλά αν ορμήσει, δεν θα έχω άλλη επιλογή. Η ανθρώπινη ζωή προηγείται -το ξέρετε αυτό” Η φωνή της Μαριάν έτρεμε, αλλά η αποφασιστικότητά της ήταν ακλόνητη. “Κοίταξέ το! Δεν επιτίθεται – είναι φοβισμένο.