Το ατσάλινο βλέμμα του λύκου κλείδωσε πάνω στη Μαριάν, οι μύες του ήταν συσπειρωμένοι σαν τεντωμένες χορδές τόξου. Μια λάθος κίνηση θα μπορούσε να εξαπολύσει την αγριότητά του. Ωστόσο, υπήρχε μια λάμψη στα μάτια του που μιλούσε για απελπισία, όχι για παράλογη οργή. Η καρδιά της Μαριάν χτύπησε δυνατά. Κατάπιε δυνατά, αποφασισμένη να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από αυτή την παράξενη συνάντηση.
Ένα χαμηλό γρύλισμα ακούστηκε στην εκκλησία, με την ηχώ του να αντηχεί από την ψηλή οροφή. Η Μαριάν έκανε μια παύση, παρακολουθώντας προσεκτικά τη διάθεση του λύκου. Έπεσε αργά στα γόνατα, προσπαθώντας να φανεί μη απειλητική. Παρά το φόβο της, η περιέργειά της διογκώθηκε. Η στάση του λύκου παρέπεμπε σε μια αμήχανη συμμαχία, σαν να παρακαλούσε για βοήθεια, αλλά ήταν έτοιμη να αμυνθεί.