Παρά τις αμφιβολίες τους, η Κέιτι ήταν αποφασισμένη. “Θα είμαι προσεκτική”, υποσχέθηκε, κινούμενη προς τον λύκο αργά αλλά με αυτοπεποίθηση. Οι αξιωματικοί, ακόμα διστακτικοί, αποφάσισαν να μείνουν πίσω και να την παρακολουθούν στενά.
Η Κέιτι ακολούθησε τον λύκο καθώς την οδηγούσε στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Τα λαμπερά φώτα από πάνω βούιζαν απαλά, δημιουργώντας σκιές που κινούνταν στους τοίχους. Ο λύκος περπατούσε με σκοπό, σαν να ήξερε ακριβώς πού πήγαινε. Η Κέιτι ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει γρήγορα, οδηγούμενη τόσο από ενθουσιασμό όσο και από περιέργεια.