Για καλή τους τύχη, ο Πίτερ είχε φέρει μαζί του ένα γερό σχοινί. Εξετάζοντάς το προσεκτικά, στράφηκε προς την Κέιτι με ένα σχέδιο. “Αυτό το σχοινί μπορεί να αντέξει το βάρος μου. Θα κατέβω για να μάθω τι υπάρχει εκεί” Η Κέιτι δίστασε, με το μυαλό της να τρέχει από φόβους ότι τα πράγματα θα πήγαιναν στραβά.
Οι αμφιβολίες την έτρωγαν και αναρωτιόταν αν ήταν καν αρκετά δυνατή για να τον κρατήσει. Παρατήρησε ότι τα χέρια του Πίτερ έτρεμαν ελαφρώς καθώς ετοιμαζόταν για την κατάβαση. Στη συνέχεια πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να κατεβαίνει πάνω από την άκρη του πηγαδιού. Η Κέιτι έσφιξε σφιχτά το σχοινί, συνειδητοποιώντας ότι το ταξίδι τους στα αινιγματικά βάθη του πηγαδιού είχε ξεκινήσει.