Με κάθε βήμα που πλησίαζε τον λύκο, η καρδιά της Κέιτι χτυπούσε γρήγορα, ενώ το μυαλό της συντονιζόταν με την ευαίσθητη κατάσταση που εκτυλισσόταν μπροστά τους. Καθώς άπλωσε το χέρι της, ελπίζοντας να γεφυρώσει το χάσμα εμπιστοσύνης ανάμεσά τους, ο λύκος ανταποκρίθηκε. Τα δόντια του έδειχναν μια αυστηρή προειδοποίηση, μια πρωτόγονη υπενθύμιση των ορίων που δεν έπρεπε να ξεπεραστούν.
Η Κέιτι δίστασε για μια στιγμή, γνωρίζοντας το δύσκολο έργο που είχε μπροστά της. Δεν είχε ιδέα τι ήταν το μικρό πλάσμα, παρά μόνο ότι φαινόταν εξαιρετικά εύθραυστο και χρειαζόταν άμεση βοήθεια. Ο Στιβ πρότεινε να συμβουλευτεί έναν ειδικό στα ζώα, όπως έναν κτηνίατρο, αν και ο πλησιέστερος ήταν αρκετά μακριά. Παρόλα αυτά, άρπαξε γρήγορα το τηλέφωνό της και κάλεσε έναν κτηνίατρο, μεταφέροντας επειγόντως την κατάσταση.