Τα μάτια του άνοιξαν από φόβο καθώς το φως άγγιζε τις γωνίες της αβύσσου, και ξαφνικά οι παράξενοι θόρυβοι που άκουγε έγιναν πιο ξεκάθαροι. Μπορούσε να ακούσει τα μικροσκοπικά σκιρτήματα και τους ψιθύρους της κίνησης που αντηχούσαν από τους πέτρινους τοίχους. Με μια καρδιά που χτυπούσε δυνατά, έστρεψε τον φακό προς τους ανησυχητικούς ήχους, με την αναπνοή του να κόβεται στον λαιμό του.
Το φως αποκάλυψε δεκάδες μικροσκοπικά, λαμπερά μάτια που τον κοιτούσαν επίμονα. Τα πλάσματα, άγνωστα και απόκοσμα, έμοιαζαν να σπαρταράνε και να κινούνται στις σκιές. Ο Τζέιμς με δυσκολία ανέπνεε καθώς συνειδητοποιούσε ότι δεν ήταν μόνος του εδώ κάτω. Η θέα αυτών των πλασμάτων, με τα μάτια τους να λάμπουν στο φως, του προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη. Αλλά τότε του ήρθε μια συνειδητοποίηση.