Η Τίνα κατάλαβε γρήγορα ότι οι επιθετικές ενέργειες του λύκου δεν είχαν σκοπό να είναι επιβλαβείς. Ήταν προφανές ότι ο λύκος, μαζί με το μικρό πλάσμα που προστάτευε, χρειαζόταν βοήθεια – είτε από εκείνη είτε από έναν επαγγελματία κτηνίατρο. Η καρδιά της Τίνας χτυπούσε δυνατά από την ευθύνη της στιγμής, ενώ η αποφασιστικότητά της σταθεροποιήθηκε με τη συνειδητοποίηση ότι αυτή ήταν πλέον η μόνη γέφυρα προς την ασφάλεια και τη φροντίδα τους.
Κουλουριάστηκε στον εαυτό της, ελαχιστοποιώντας την παρουσία της για να φαίνεται λιγότερο τρομακτική. Παραδόξως, ο λύκος φαινόταν να καταλαβαίνει τη χειρονομία της Τίνας. Χαλάρωσε λίγο, και τα γρυλίσματα του μετατράπηκαν σε προσεκτικά κλαψουρίσματα. Με τον κίνδυνο να μην αισθάνεται τόσο άμεσος, η Τίνα πήρε μια βαθιά ανάσα. Μύριζε στον αέρα τη μουχλιασμένη μυρωδιά του παλιού χαρτονιού, αναμεμειγμένη με την αυξανόμενη αποφασιστικότητά της να φέρει βοήθεια και να σώσει τους μαθητές της.