Το ταξίδι της Κασσάνδρας την είχε διδάξει για τα όρια της αγάπης και τη σημασία της αναγνώρισης των κινδύνων που μερικές φορές τη συνοδεύουν. Καθώς ξεκινούσε αυτό το νέο κεφάλαιο με την Κάμι, κρατούσε τις αναμνήσεις του Ρέτζι, γνωρίζοντας ότι θα ήταν πάντα μέρος της ιστορίας της.
Μέσα από τη θλίψη και την απώλεια, η Κασσάνδρα είχε ανακαλύψει τη δική της δύναμη και ανθεκτικότητα. Είχε μάθει ότι η αγάπη μπορεί να είναι ισχυρή, αλλά δεν πρέπει ποτέ να την τυφλώνει από την αλήθεια. Στο τέλος, βρήκε παρηγοριά στη νέα της ζωή, εκτιμώντας τους δεσμούς που είχε δημιουργήσει και ανυπομονώντας για τις περιπέτειες που βρίσκονταν μπροστά της. Και έτσι, η ιστορία της γυναίκας που κοιμόταν με ένα φίδι κάθε βράδυ μεταμορφώθηκε σε μια ιστορία προσωπικής ανάπτυξης, θεραπείας και της διαρκούς δύναμης της αγάπης.