Είχε μάθει να ξεπερνάει τις προκλήσεις της ζωής και αυτό, υπέθεσε, ήταν απλώς ένα ακόμη εμπόδιο στο δρόμο. Όμως οι μέρες έγιναν εβδομάδες και ο πόνος αρνιόταν να υποχωρήσει. Δεν ήταν πλέον ένας βαρετός πόνος που μπορούσε να παραμερίσει.
Ένιωθε σαν οξύς πόνος, που σφυροκοπούσε με αυξανόμενη σφοδρότητα. Ξυπνούσε στη μέση της νύχτας, πιάνοντας το πλευρό της, αγκομαχώντας για αέρα, ελπίζοντας ότι το επόμενο πρωί θα έφερνε κάποια ανακούφιση. Αλλά ο πόνος μόνο επιδεινωνόταν.