“Θα σταθείτε στα πόδια σας σε χρόνο μηδέν”, είπε, με τη φωνή του ήρεμη και σίγουρη. Αλλά καθώς η Τζένιφερ βρισκόταν εκεί στο αποστειρωμένο προεγχειρητικό δωμάτιο, κοιτάζοντας τα σκληρά φώτα φθορισμού, μια παράξενη ανησυχία άρχισε να την κυριεύει. Το ένστικτό της της έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Δεν ήταν η ίδια η χειρουργική επέμβαση που την εκνεύριζε. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο ιατρικό προσωπικό και τις ικανότητές του. Όχι, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό – κάτι περίεργο. Μια παράξενη περιέργεια έτρεχε στις γωνίες του μυαλού της.