Το δάσος ήταν ήσυχο, πολύ ήσυχο. Τα ζώα που συνήθως γέμιζαν το δάσος με τις φωνές τους ήταν σιωπηλά και υπήρχε μια ένταση στον αέρα που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Τι στο καλό συνέβαινε
Και τότε, από το πουθενά, άκουσε έναν ήχο που έκανε το αίμα του να παγώσει. Ένα χαμηλό γρύλισμα, που ερχόταν από κάπου βαθιά μέσα στο δάσος. Ο Τζόζεφ κατάλαβε αμέσως ότι επρόκειτο για αρπακτικό, και μάλιστα επικίνδυνο.
Το ένστικτό του του είπε να γυρίσει πίσω, να επιστρέψει στην ασφάλεια του χωριού. Αλλά κάτι μέσα του ο Τζόζεφ δεν τον άφηνε. Ήταν σαν να πάγωσε και να μην είχε πια κανέναν έλεγχο του σώματός του. Καθώς ο Τζόζεφ έσπρωχνε όλο και πιο βαθιά στο δάσος, δεν μπορούσε παρά να αμφισβητήσει την κρίση του. Ήταν περιέργεια ή απερισκεψία Η απάντηση δεν είχε σημασία, καθώς ο κίνδυνος που επρόκειτο να αντιμετωπίσει θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα. Έπρεπε να μάθει τι ήταν εκεί έξω, τι έκανε αυτόν τον γρυλιστικό θόρυβο. Και έτσι, παρά την κρίση του, ο Τζόζεφ προχώρησε προς τα εμπρός, πιο βαθιά στο δάσος..