“Θεέ μου!”, φώναξε καθώς έβλεπε τις δύο τίγρεις που είχε μεγαλώσει για πολύ καιρό. Η καρδιά του φούσκωσε από ευγνωμοσύνη και υπερηφάνεια καθώς έβλεπε τη Σάσα και τον Αλέξη να τον υπερασπίζονται άγρια από την αρκούδα γκρίζα. Οι δύο τίγρεις βρυχήθηκαν με όλη τους τη δύναμη, τραβώντας την προσοχή της αρκούδας μακριά από τον Ιωσήφ και προς το μέρος τους. Ο Ιωσήφ στεκόταν εκεί έκπληκτος, χωρίς να μπορεί να κουνηθεί ή να μιλήσει, καθώς η σκηνή εκτυλισσόταν μπροστά του.
Η γενναιότητα της Σάσα και του Αλέξι προκαλούσε δέος. Παρά τον κίνδυνο στον οποίο έθεταν τους εαυτούς τους, οι τίγρεις δεν δίστασαν ποτέ να υπερασπιστούν τον Τζόζεφ. Η ευκινησία και η δύναμή τους ήταν απαράμιλλη και συνεργάστηκαν άψογα για να κρατήσουν την αρκούδα μακριά. Ήταν σαν να προστάτευαν τον ίδιο τους τον πατέρα.