Αφού πέρασε ο κίνδυνος, η Σάσα και ο Αλέξι επέστρεψαν στο πλευρό του Τζόζεφ. Τον αγκάλιασαν στοργικά, σαν να ήθελαν να τον διαβεβαιώσουν ότι όλα θα πάνε καλά. Ο Τζόζεφ δεν μπόρεσε παρά να χύσει ένα δάκρυ στη θέα αυτών των μεγαλόπρεπων ζώων που είχε μεγαλώσει από μικρά. Ήξερε ότι δεν θα ξεχνούσε ποτέ αυτή τη μέρα και ότι το χρέος που χρωστούσε στη Σάσα και τον Αλέξη δεν θα ξεπληρωνόταν ποτέ.
Αφού βεβαιώθηκαν ότι ήταν καλά, οι τίγρεις εξαφανίστηκαν και πάλι μέσα στα δέντρα, αφήνοντας τον Ιωσήφ με μια αίσθηση θαυμασμού και ευγνωμοσύνης. Αν και ήξερε ότι δεν θα τις έβλεπε ποτέ ξανά, τον παρηγορούσε το γεγονός ότι η Σάσα και ο Αλέξι ευημερούσαν στο περιβάλλον όπου ανήκαν.