Η τίγρης δεν κουνήθηκε, δεν έκανε ούτε έναν ήχο. Απλά στεκόταν εκεί, παρακολουθώντας τον. Από αντανακλαστικό, άρπαξε το όπλο του και το έστρεψε προς το τεράστιο ζώο που στεκόταν μπροστά του. Ωστόσο, η αντίδρασή της τον σόκαρε. Αντί να πηδήξει ή να του γρυλίσει, η τίγρη δεν κουνήθηκε καθόλου. Ο Τζόζεφ ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στις φλέβες του.
Παρά το φόβο του, ο Τζόζεφ δεν μπορούσε παρά να μαγευτεί από την ομορφιά της. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να σκοτώσει ένα τόσο όμορφο πλάσμα, γι’ αυτό συνέχισε να την κοιτάζει, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά στο στήθος του. Είχε επίγνωση ότι είχε σταματήσει να αναπνέει και ήθελε απεγνωσμένα να βγάλει λίγο αέρα από τα πνευμόνια του. Σιγά σιγά άρχισε να το κάνει, ενώ παράλληλα κρατούσε τα μάτια του συγκεντρωμένα στην τίγρη.