Η μυρωδιά του καφέ έβγαινε από το μαγειρείο, αναμειγνυόμενη με τον ανακυκλωμένο αέρα, θυμίζοντας στη Σάντρα τις πολλές ώρες που είχε μπροστά της αυτή η πτήση. Έκανε νοητικές σημειώσεις για τις κινήσεις της γυναίκας -τον τρόπο που κοίταζε έξω από το παράθυρο, μετά έριχνε γρήγορα μια ματιά στην καμπίνα και το νευρικό χτύπημα του ποδιού της. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες ξεχώριζαν στη Σάντρα, σηματοδοτώντας ότι όλα δεν ήταν καλά.
Καθώς έσπρωχνε το καροτσάκι με τα ποτά στον διάδρομο, έριχνε συνεχώς κλεφτές ματιές στη γυναίκα, προσπαθώντας να τραβήξει το βλέμμα της και να της προσφέρει ένα καθησυχαστικό χαμόγελο. Ήταν έτοιμη να δράσει, να προσφέρει βοήθεια ή απλώς να την ακούσει, μόλις έβλεπε ένα άνοιγμα. Η αποφασιστικότητά της ήταν ξεκάθαρη, υποστηριζόμενη από ένα μείγμα ανησυχίας και μια δόση ελπίδας ότι θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά.