“Βλέπεις;” “Σου είπα ότι κάτι δεν πάει καλά”, είπε γρήγορα η Σάντρα, με τη φωνή της χαμηλή αλλά επείγουσα. Η Σάρλοτ, που είχε πλέον πλήρως καταλάβει, απάντησε εξίσου γρήγορα: “Τώρα καταλαβαίνω. Πάμε να τη βοηθήσουμε” Δεν υπήρχε χρόνος για μακροσκελή συζήτηση- η προτεραιότητά τους ήταν ξεκάθαρη. Η Σάντρα και η Σάρλοτ δεν δίστασαν- έσπευσαν να δουν τι συνέβαινε, οι προηγούμενες ανησυχίες τους έμοιαζαν τώρα πολύ πραγματικές.
Φτάνοντας κοντά της, βρήκαν τη γυναίκα να προσπαθεί να απομακρυνθεί από τον άντρα που καθόταν δίπλα της. “Αφήστε την ήσυχη!” Φώναξε η Σάντρα, με τη φωνή της να είναι δυναμική και να κόβει το θόρυβο της καμπίνας. Ο άντρας, αιφνιδιασμένος, συνάντησε το βλέμμα της Σάντρα, με το πρόσωπό του να καταγράφει σοκ και σύγχυση. “Απλώς φοβάται τις αναταράξεις”, προσπάθησε να εξηγήσει, με τη φωνή του να είναι ένα μείγμα άμυνας και ανησυχίας. Ωστόσο, τα ένστικτα της Σάντρας φώναζαν το αντίθετο- τα λόγια του άντρα απλώς δεν της έκατσαν καλά.