Με κάθε λεπτομέρεια που μοιραζόταν ο πατέρας, τα κομμάτια του παζλ έμπαιναν στη θέση τους, αποκαλύπτοντας μια ιστορία όχι κινδύνου αλλά μιας γυναίκας που πάλευε με τα συναισθήματά της. Οι αστυνομικοί, γοητευμένοι από την εξέλιξη της αφήγησης, άκουγαν με προσοχή καθώς η γυναίκα, πιο ήρεμη πλέον, μιλούσε σε ήπιους τόνους, επιβεβαιώνοντας την αφήγηση του πατέρα της. Η ανακούφιση κατέκλυσε την καμπίνα, καθώς η ενσυναίσθηση και η κατανόηση αντικατέστησαν την προηγούμενη ένταση.
Τα πρόσωπα των αξιωματικών σταδιακά μαλάκωσαν, η αρχική τους καχυποψία έδωσε τη θέση της στην κατανόηση, καθώς η κατάσταση άρχισε να ξεκαθαρίζει. Η Σάντρα, που στεκόταν σε μικρή απόσταση, άκουσε την ανταλλαγή απόψεων και ένιωσε ένα μείγμα ενοχής να την κατακλύζει. “Φαίνεται ότι βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα”, ψιθύρισε στη συνάδελφό της, με τη λύπη να χρωματίζει τη φωνή της.