Ο καιρός περνούσε και ο πόνος για την απώλεια του Ρέτζι άρχισε να ξεθωριάζει. Η Κασσάνδρα βρήκε νέους τρόπους για να γεμίσει το κενό που είχε αφήσει πίσω του. Ήταν εθελόντρια στο κέντρο διάσωσης εξωτικών ζώων, βοηθώντας στη φροντίδα άλλων ζώων που είχαν ανάγκη. Μέσα από τις εμπειρίες της εκεί, έμαθε ότι η αγάπη δεν περιορίζεται σε ένα πλάσμα ή μια μορφή, αλλά μπορεί να βρεθεί στα πιο απροσδόκητα μέρη.
Μια μέρα, ενώ εργαζόταν εθελοντικά, η Κασσάνδρα ένιωσε να την ελκύει ένα μικρό κλουβί στο πίσω μέρος του κέντρου. Εκεί, ανακάλυψε έναν χαμαιλέοντα με το όνομα Κάμι. Παρόλο που ήξερε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον μοναδικό δεσμό που είχε μοιραστεί με τον Ρέτζι, ένιωσε μια άμεση σύνδεση με το μικροσκοπικό πλάσμα. Αποφάσισε να υιοθετήσει την Κάμι, προσφέροντάς της ένα σπίτι αγάπης και μια νέα αρχή.