Η Λένα δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, αλλά αποφάσισε να το κάνει. Ήθελε απαντήσεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και ίσως τώρα να τις έπαιρνε. Έτσι, πήρε μια βαθιά ανάσα και σταθεροποιήθηκε πριν τον πλησιάσει.
“Γεια σου, Γκάμπριελ”, άρχισε, αλλά μετά σκόνταψε: “Ε, κύριε, ε, συγγνώμη”. Εκείνος την κοίταξε και εκείνη συνέχισε να μιλάει, ξεστομίζοντας τις λέξεις της: “Λυπάμαι για τον καφέ. Ήμουν τόσο έκπληκτη που σας είδα”.
Εκείνος την κοίταξε με μια μπερδεμένη έκφραση, και η Λένα κατάλαβε ότι δεν την αναγνώριζε.