Η ανακούφιση κατέκλυσε τη Λένα, καθώς η έκφραση της Κασσάνδρας επιβεβαίωσε την αναγνώρισή της για την αλλόκοτη ομοιότητα- το είχε παρατηρήσει κι εκείνη. Δεν ήταν μόνο η φαντασία της- αυτός ο άντρας έμοιαζε πραγματικά με τον μακαρίτη τον σύζυγό της. Αλλά η πραγματικότητα παρέμενε ότι δεν μπορούσε να είναι ο σύζυγός της.
Κοίταξε την επαγγελματική κάρτα στα χέρια της, αυτή που της είχε δώσει εκείνος. Έφερε με έντονα γράμματα το όνομα “Κέβιν Τζόουνς”, που υποδήλωνε ότι ήταν ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας στελέχωσης και πρόσληψης προσωπικού. Ήταν πολύ μακριά από αυτό που έκανε ο Γκάμπριελ της. Πάντα είχε πάθος με το να δουλεύει με ανθρώπους και να τους βοηθάει, γεγονός που τον οδήγησε να εργαστεί σε ένα καταφύγιο για πρώην κατάδικους, βοηθώντας τους να επανενταχθούν στην κοινωνία όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Αυτός ο άνδρας, ο Νέιθαν Τζόουνς, δεν ήταν σαφώς ο σύζυγός της.
Εκτός κι αν, σκέφτηκε η Λένα με ένα γέλιο στον εαυτό της, είχε υποστεί μια δραστική μεταμόρφωση και είχε σκηνοθετήσει τον θάνατό του για να ξεκινήσει μια εντελώς νέα ζωή με νέα ταυτότητα. Η ιδέα φαινόταν πολύ τραβηγμένη, αλλά μέσα στη σύγχυσή της έφερε μια στιγμή χιούμορ.