“Δεν καταλαβαίνω”, ψιθύρισε η Λένα με τη φωνή της να τρέμει. “Φαντάστηκα με κάποιο τρόπο τον θάνατο του Γκάμπριελ; Μήπως ήταν εκεί έξω όλο αυτό τον καιρό, ενώ εγώ τον θρηνούσα;” Τα δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια της, απειλώντας να ξεχυθούν.
Η Κασσάνδρα έσφιξε απαλά τον ώμο της, προσφέροντας παρηγοριά. “Είσαι συγκλονισμένη, Λένα, αλλά πρέπει να υπάρχει μια λογική εξήγηση. Πρέπει να του μιλήσεις. Ίσως ξέρει κάτι που μπορεί να δώσει νόημα σε όλο αυτό”.
Πριν η Λένα προλάβει να απαντήσει, ο Τζες την έσπρωξε πίσω στον διάδρομο. “Θα έρθω μαζί σου”, είπε καθησυχαστικά. Η Λένα ήταν ευγνώμων για την υποστήριξη, γιατί δεν είχε ιδέα τι να κάνει. Με ένα νευρικό χαμόγελο, έσκυψε δίπλα στον μυστηριώδη επιβάτη.