Ο λόγος για τον οποίο αυτός ο γιατρός ζητάει συγγνώμη από έναν άνδρα που ξύπνησε από κώμα πέντε ετών θα σας αφήσει άφωνους
Ο Γιώργος ΜακΚίνλεϊ άνοιξε τα βαριά μάτια του καθώς ξαφνικά ένα υπερβολικά φωτεινό φως έκανε τα μάτια του να βαρύνουν. “Πού βρίσκομαι;” ψιθύρισε. Το βλέμμα του περιηγήθηκε γύρω του, καταλήγοντας σε ένα άγνωστο λευκό δωμάτιο. Η όρασή του ήταν θολή, αλλά μπορούσε να διακρίνει μια αόριστη σιλουέτα μιας φιγούρας μπροστά του. Μετά από μερικές αποφασιστικές ανοίξεις και κλεισίματα των ματιών, η φιγούρα διαφανής πλέον μετατράπηκε σε έναν άνδρα. Ανοίγοντας ξανά τα μάτια του με περισσότερη δύναμη, προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει αυτήν την αινιγματική σκηνή. “Τι συμβαίνει;” ρώτησε. Ενώ ξανάνοιγε τα μάτια του, είχε πλέον τη δυνατότητα να δει τον άνδρα πιο καθαρά. Ο άνδρας φορούσε ένα λευκό παλτό και είχε ένα στηθοσκόπιο κρεμασμένο από το λαιμό του. Τότε, ο ΜακΚίνλεϊ αναγνώρισε τον άνδρα – βρισκόταν σε ένα νοσοκομείο.
Κάνοντας μια βίαιη εισπνοή, ο Γιώργος ένιωσε τον παγωμένο αέρα να κατακλύζει τον ξηρό λαιμό του. Η αποστειρωμένη μυρωδιά του αντισηπτικού εισέβαλε στις αισθήσεις του, ενισχύοντας τον αποπροσανατολισμό του. Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά το σώμα του αρνήθηκε να τον ακολουθήσει. Εν τω μεταξύ, ο άνδρας με το λευκό παλτό πλησίασε και γονάτισε δίπλα στο κρεβάτι του. Είχε μια ήρεμη έκφραση, αλλά κάτι στην παρουσία του έκανε τον Γιώργο ανήσυχο. Αισθάνθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν μπορούσε να το εντοπίσει με ακρίβεια. Το έντονο βλέμμα του άνδρα καρφώθηκε πάνω του, προκαλώντας του ρίγη στην σπονδυλική του στήλη.
Ξαφνικά, ο άνδρας μίλησε. “Συγγνώμη, κύριε ΜακΚίνλεϊ”, είπε με φωνή που τρεμούλιαζε. Οι λέξεις επέπλεαν στον αέρα, σκληρές και μπερδεμένες. Ένας αναστριχιαστικός φόβος διάπερσε τον Γιώργο. Γιατί ζητούσε συγγνώμη; Δεν ήξερε καν γιατί βρισκόταν εκεί. Μόλις είχε ξυπνήσει, χωρίς να έχει καμία ανάλυση της κατάστασης, και τώρα αυτός ο άγνωστος άνδρας ζητούσε συγγνώμη; Τι συνέβαινε;
Ο Γιώργος άρχισε να σκέφτεται γεμίσε από ερωτήσεις. Ο φόβος και η σύγχυση τον κατέκλυσαν, κάνοντας την καρδιά του να χτυπάει δυνατά και την αναπνοή του να διακόπτεται. Πριν προλάβει να βρει τη φωνή του για να ρωτήσει, η κούραση τον κυρίευσε. Ο κόσμος άρχισε να περιστρέφεται καθώς πάλευε να αντισταθεί στην εξάντληση, αλλά ήταν μάταιο. Και τότε, με την ίδια ταχύτητα που είχε ξεκινήσει, όλα γύρω του σκοτείνιασαν και πάλι…