Οι ώρες έμοιαζαν με μέρες ενώ ο Μπιλ προσπαθούσε να σώσει το πλάσμα. Σχεδόν έχασε την ελπίδα ότι μπορεί να μην ήταν σε θέση να το σώσει ξανά. Αλλά κάτι άλλαξε. Το πλάσμα κατάφερε να σηκωθεί. Έτρεμε και ήταν ασταθές, αλλά στεκόταν σωστά. Αυτό έδωσε στον Μπιλ κάποια ελπίδα.
Με μια νέα αίσθηση σκοπού, ο Μπιλ επέστρεψε στη δουλειά του. Ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ να βοηθήσει αυτό το ζώο να ανακάμψει. Του έδωσε φρέσκο νερό και προσπάθησε να το κάνει να πιει. Έφερε μαλακές κουβέρτες για να το κρατήσει άνετα. Του μίλησε με καταπραϋντική φωνή, προσπάθησε να το ηρεμήσει και να το καθησυχάσει.
Ήξερε ότι έπρεπε να είναι δυνατός γι’ αυτό το ζώο. Εξάλλου, η αγαπημένη του Ντέιζι είχε μάλλον κάθε λόγο να είναι τόσο επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αινιγματικό ζώο.